Sjonnie en Anita

Zo! Het is weer tijd voor een verhaal, we beginnen elke dag steeds meer te wennen. En eigenlijk voel ik me al helemaal thuis hier. We klagen wel over de banken en de bedden en het koud water en de fietsen en .. oké het is niet dat we de hele dag zeuren hoor? We zijn niet verwend als we moeten afwassen en we zeuren om vaatwassers. Ik zie nu al alle reacties van onze ouders die dit lezen, jullie denken.. nu ze toch wennen aan het idee van afwassen.. NEE WIJ GAAN NIET AFWASSEN THUIS!

Deze week was het weer om te huilen en we huilden alle drie nog extra omdat we op het nieuws zagen dat het in Nederland wel mooi weer was. Daar scheen de zon en wij zaten hier binnen met regen buiten. Twee weken lang bewolking, regen en wind. Hierom hadden wij toch niet gevraagd? Waar we wel een schouderklopje voor mogen hebben is ons huiswerk, we hebben deze week zoveel huiswerk gemaakt (helaas komt er steeds meer bij). Brian en ik hadden zelfs een avond dat we samen huiswerk aan het maken waren en dat Brian opeens schrok: ‘WAT! Is het al 1 uur!’

Wat een werkdagen hadden we deze week want we waren woensdag en donderdag ook nog vrij. En wat moet je doen als het buiten slecht weer is? Geen idee! We zitten zo vaak achter de computer en achter onze laptop dat het een wonder is als ik na deze drie maanden geen bril moet. Zoals we thuis zeggen als je in je joggingbroek loopt ‘een Sjonnie en Anita dag’, nou daar kom ik hier zeker niet te kort aan.

Zoals elke week hebben we deze week ook weer flink gelachen met zijn drieën. We lachen met de mensen hier en zullen de herinneringen over deze mensen onthouden als we weer terug in Nederland zijn. Bijvoorbeeld gebeurde er deze week bij Brian iets grappigs. We wilde wat gaan doen met de ouderen en Brian ging naar de vrouw die hij altijd wast in de ochtend. Brian liep haar kamer binnen maar de vrouw zat op de wc, toen ze Brian zag zei ze: ‘Oh ik dacht net aan je!’ eh? Ja? Wat een .. ja .. een leuke plek om aan Brian te denken mevrouw. Of dat Inge mij bang maakt dat er een oudere vrouw continue door mijn raam gluurt, nachtmerries krijg ik ervan. Zo liepen we ook in de nacht langs haar kamer, nou ik heb nog nooit zo gerend, Inge maakte me bang dat die vrouw met Alzeimer straks naar buiten kwam. Ik rende achter Brian aan en struikelde over een rolator! En nu moeten jullie niet denken ik de bangerik hier ben, want Inge verteld de verhalen maar rent het hardst met mij mee!

Nu ik bezig ben met dit verhaal denk ik aan het feit dat er alweer een week voorbij is en dat wij hier al een maand zitten! Elk verhaal vertel ik het en ik zeg het nu nog een keer: WAT GAAT HET SNEL! Zo was dit weekend ook weer aangebroken, zaterdag en we moesten iets doen! Inge en ik gingen samen pizza halen en hebben samen erg gelachen. Het valt ons hierop dat de mannen zich niet schamen, elke man kijkt en als je terug kijkt blijven ze je aanstaren, het maakt hun niks uit! Zo gingen we naar de pizzeria en haalde onze pizza’s op. Op de pizzadoos staat een pizzabakker die uitgebreid glimlacht met een pizza in zijn hand. Ik had ze in mijn mandje gegooid (waardoor alle ham en ananas door elkaar werden geschut) en dat mannetje stond precies op mij gericht. Inge en ik zaten op de fiets en Inge had waarschijnlijk honger want ze staarde naar de pizzadoos, waarop ze zegt: ‘Hé Naom! Er lacht een man naar je!’ We fietste net langs een jongen dus ik dacht dat ze het daarover had want die lachte inderdaad uitgebreid mijn kant op! Toen Inge klaar met staren was keek ze op en zag de jongen die uitgebreid lachte. Waarop Inge droog antwoordt: ‘Hé, hij lacht ook naar je!’ Ja beste lezers toen kreeg ik pas door dat Inge het eigenlijk over de pizzadoos had. We kwamen niet meer bij en we hebben die jongen min of meer in zijn gezicht uitgelachen. Ik hield het niet meer, huilend van het lachen fietste we door en weet je wat gezellig was? We kwamen een lachende jongen tegen met uitgaan! Het was dezelfde! Hoe toevallig!

Nu we het over het uitgaan hebben kom ik op mijn volgende alinea. Deze zaterdag gingen we ook uit, we vonden het hoog tijd om de Spanjaarden onder ogen te komen dus gingen we naar een discotheek waar “iedereen” komt. Nou dit hebben we gemerkt, mensen die uitgebreid samen aan het dansen waren waardoor je zelf weg werd weg geduwd door een kont die mee aan het dansen was op de ritme. Het viel ons op dat het wel erg gezellige muziek was en dat iedereen aan het dansen was. Toen we onze heupjes los hadden gemaakt gingen we terug naar de discotheek waar we hiervoor altijd kwamen, daar was het een stuk rustiger en hierdoor hadden we ook twee mensen uit Engeland ontmoet. Een jongen en een meisje. Hartstikke aardig en ze wonen hier ook! E-mail adressen uitgewisseld zodat we vaker kunnen afspreken. Onze eerste echte vrienden hier! Yes!

We hebben erg gelachen deze week en zelfs toen we zondag wakker werden scheen de zon! Een betere afsluiter van deze week kan ik niet bedenken! Inge en ik hebben meteen gedaan wat we konden en hebben heerlijk bij het zwembad gelegen (hopen dat ik nu bruiner ben geworden). We hopen dat het de rest van de week zo blijft, maar we zijn bang.. dat dit niet gaat gebeuren.

Nou Nederland! Ik ga nu rennend naar mijn bed want ik moet morgen vroeg weer billetjes wassen.

Ik spreek jullie snel!