Nieuwe ouders

Welke dag is het vandaag? dinsdag toch? Wat? Al zondag? Het gaat zo snel, we komen gewoon over 70 dagen al terug, dan is het al voorbij. Dan is het AL 16 mei. Dan zijn de 3 maanden avonturen in Spanje voorbij en moeten we weer aan ons normale leventje beginnen met stress en school. Toch hebben we nog 70 dagen, dus genieten we daar volop van.

Ze hadden ons als gewaarschuwd dat de tijd hier zo snel gaat, dat je snel oud wordt in Spanje, nou dat klopt! Inge is een jaartje ouder geworden (21 jaar) en we horen ook al allemaal vuurwerk. Is het nu al 2012?

Elke ochtend moeten Inge en ik een vrouw wassen die alzheimer heeft. Ze is al zo ver als het gaat om de fases in deze ziekte dat ze eigenlijk niks meer herinnert. Haar dagelijkse bezigheid is dan ook rondjes lopen in Residencia en een uitweg te vinden alsof ze wilt ‘ontsnappen’. Op een ochtend waren Inge en ik klaar, we hadden haar gewassen en lieten haar even in haar eigen kamer rond lopen om te kijken wat ze zou doen. Ze liep naar de schuifdeur (als je die open doet kom je op het balkon) keek achterom naar Inge en mij en maakte een gebaar ‘kom’ ze keek ons aan ‘kom mee!’ ze liep naar de schuifdeur maar kreeg hem niet open. Ze zocht een uitweg maar ze kon hem niet vinden. Inge en ik riepen de vrouw en gebaarde ‘kom’ en ‘kom hierheen!’ de vrouw slofte naar ons toe alsof ze dacht dat wij haar zouden helpen. Toen ze bij ons was deden we de voordeur open, de vrouw keek vol verbazing en zei vanuit het diepste van haar hart: ‘ooooooooooooooh!’ ja mevrouw, zo gaat ontsnappen wat makkelijker hé?

In Residencia (en eigenlijk elk bedrijf waar je met mensen met een beperking of ouderen werkt) moet je humor hebben om zo de tijd door te komen. In Nederland was ik al niet serieus maar het lijkt net of ik hier elke dag gekker word. Van rimpelbillen wassen en hangtieten schrobben tot samen met de ouderen dansen of racen met de rolstoel. Over met de ouderen dansen, we hebben hier een vrouw die vroeger heel veel gedanst heeft en elke keer als we muziek horen proberen we haar zo ver te krijgen om mee te dansen. Veel moeite hoeven we er niet veel te doen, ze gooit haar heupen los hoor. Dit wordt sowieso het nieuwe dansje van 2011.

Helaas was het deze week ook niet heel erg mooi weer, wacht even voordat alle mensen in Nederland gaan lachen, even voor de duidelijkheid: het is nog steeds warmer hier dan in Nederland! Haha, oké sorry. Om jullie bui toch weer op te vrolijken, we hadden hier dus regen en onweer. En hier is het regen abnormaal! Het regent hier zulke grote druppels, je word al kletsnat van 1 druppel. Zo was het vrijdag en Nancy (de activiteitenbegeleider) had afgebeld, want om de oudjes nou een regenpakje aan te doen en te zeggen: hey, have fun, wij blijven binnen! Dus we moesten wat verzinnen voor de dag en wat kan je nou doen met ouderen als de zon niet schijnt? Natuurlijk, SPELLETJES! Hartstikke gezellig gesjoeld, maar probeer nooit, maar dan ook nooit aan Engelse ouderen Rummikub uit te leggen want het verhaal eindigt met dat jij het spel alleen afspeelt. Omdat we dus de hele dag spelletjes hadden gedaan en de ouderen altijd beginnen te zeuren als we ergens heen moeten en ze het koud hebben vonden we het geen goed idee om, om 4 uur nog wat te gaan doen in de regen, we bleven dus in ons appartement. Om kwart over 4 gingen Brian en Inge boodschappen doen, toen ze uit de lift kwamen kregen ze direct op hun kop. ‘Hello, I was waiting for you! It’s quarter past four!’ voor de lift stond een oudere vrouw (dezelfde vrouw van het dansje van 2011), je herkent haar aan het Brits accent zoals: ‘Thank you dear!’ en ze doet.. ja.. eigenlijk alsof ze de koningin is. Ze kan lopen en is erg lenig als het om dansen gaat, maar als ze ver moet lopen wilt ze een rolstoel, anders gaat ze niet mee. Als we wat gaan drinken en zij heeft haar drinken op dan is het een vrouw die erg lief vraagt: ‘how is your coke?’ en als je dan antwoordt: ‘it’s oke!’ je een streng antwoordt terug krijgt: ‘SO DRINK IT UP THEN!’ Ze houdt niet van wachten, dus probeer het ook niet. En ja dat heeft ze nu gedaan en daar maak je haar niet vrolijk mee. Brian en Inge hadden haar uitgelegd over dat we al de hele dag spelletjes hadden gedaan en dat het buiten nog regent. Hier had ze niks mee te maken ‘where are you going?’ Toen Brian en Inge hadden gezegd dat ze naar de supermarkt gingen was ze vastberaden dat ze met hun mee gingen, maaaaaaar dan wel in een rolstoel natuurlijk! Terwijl ik hier lekker niks aan het doen was, hadden Brian en Inge een heleboel geregel met het oude vrouwtje die perse mee moest naar de winkel. Toen ze eenmaal terug waren en mij het verhaal vertelde kon ik dan ook niks anders doen dan lachen.

Ik zie nu al voor me hoe jullie allemaal denken over mij “ach die doet zeker niks daar en laat Brian en Inge alles doen”, ik beloof jullie dat ik dat niet doe hoor. Maar ik ben eigenlijk hier het kind. Dus pap, mam geen zorgen, zelfs hier heb ik ouders. Brian zegt zelfs: ‘Hey, hou jij even je grote mond anders ga je gewoon naar bed hoor!’ eh natuurlijk Brian, toen mijn echte vader dat zei lachte ik er al om, maar naar jou luister ik hoor.

Groetjes aan iedereen.