Eerste week

De eerste week in Rojales is alweer voorbij. Wat gaat het snel?! Voordat je het weet ben ik alweer thuis (stiekem wil ik daar eigenlijk nog niet aan denken, nou ja eigenlijk merk ik wel dat ik sommige dingen mis maar als ik dan afleiding heb gaat het prima). Wat een winter hebben ze hier in Spanje, heerlijk! Waarom hebben wij in Nederland een winter van onder de 0 graden? En hebben ze hier nog nooit sneeuw gezien? Helaas heeft het deze week wel een paar keer geregend en gewaaid, ongelooflijk. Mensen zeiden zelfs: ‘Nou dit hebben we niet meegemaakt, de laatste keer dat het regende was voor kerst!’ ..Blijft Nederland ons dan echt achtervolgen?.. ‘ja, euh, sorry mensen, wij hebben dit meegenomen uit Nederland! Cadeautje?! Hihi.’

Trouwens in mijn vorige verhalen heb je gelezen dat we veel Belgen hier hebben en het ergste is dat we met zijn drieën ook al beginnen te praten alsof we uit België komen, ‘Alé, Alé, dat is niet zo proper, ja toch? Of niet dan? Hebbe gij nog inkopen gedaan of niet dan?’ oh, oh, afschuwelijk.

Wat me wel heel erg opvalt is dat het hier zo anders gaat dan in Nederland, in Nederland is er stress en alles draait om tijd, hier gaat alles op je eigen tempo, geen regels en ’t komt altijd oké! Ze roken hier in gangetjes (dus gewoon binnen) want dat is dood normaal? En Engels praten doen ze hier amper tot niet! Vooral dat laatste is erg lastig, omdat hier bijna alleen maar Engelse mensen zitten. Op een ochtend kwamen we bij een Engelse man die zei: ‘Thank god, you understand English! He don’t listen to me! Do something!’ ja meneer, het spijt me maar ze zeggen hier gewoon: leer Spaans! Dus doe jij dat ook eventjes?

Woensdag gingen we naar Elche, een plaatsje in Spanje. We gingen met ouderen wat drinken in het bedekte winkelcentrum. Inge en ik waren sprakeloos toen we binnen kwamen, wat een winkels! Als iemand mij nu vraagt hoe de hemel eruit ziet weet ik het antwoord! Inge en ik maakte meteen een plan: tot 1 uur werken, vragen aan Rita wat we moesten doen (taxi of bus?), snel eten, op naar het winkelcentrum. Brian gaven we een keuze: meegaan of thuis blijven? Wij gingen met of zonder hem! Uiteindelijk bracht William (de man van Rita en de zelfde man die ons van Alicante Airport af kwam halen) ons naar Elche. Inge en ik hebben geshopt tot we erbij neer vielen en Brian liep met ons mee en slaagde maar niet! En toen gingen we terug met de taxi, drama dat wachten op die mensen, maar de bus nemen was helemaal geen optie! Hier heb je geen bushokjes en bij de opstapplaatsen staan geen bordjes met de tijd wanneer de bus komt of plaats waar de bus stopt! Dus wanneer de bus gaat en waarheen? I have no idea!

Deze week bestond vooral uit samenwerken met Brian en Inge, ’s ochtends de mensen wassen en ’s middags met de mensen op excursie tot 1 uur en daarna vrij. Onze roze fietsjes zijn gemaakt dus we kunnen nu lekker fietsen op de fiets, het zadel draait continue rondjes en het mandje valt er bijna op, maar hey, we hebben een fiets! We kunnen nu verder weg, zo gingen we ook zaterdag uit. We zaten de hele dag binnen omdat we gewoon nergens naar toe kunnen, alles is zo ver weg. Inge en ik werden gek, niks doen op zaterdagavond? Nee! Dat kan niet! Dus we hadden een idee: kroegentocht in Rojales! Eerst nog even opmaken waarop Brian zegt: ‘Inge, probeer je, je uiterlijk nog te redden?’ of ‘Naomi, je haar zit toch niet, dus probeer maar niks!’ bedankt lieve Brian. Nou daar gingen we, op onze mooie fietsjes, ik moest achterop omdat we maar twee fietsen hebben. We wilde naar die Hollandse bar ‘de Toppers’ maar we waren toch even verdwaald! Uiteindelijk vonden we een hele straat vol met discotheken en bars. Het is zo anders dan in Bussum (wat ik gewend ben). Niemand zit op de fiets, kunnen ze überhaupt wel fietsen? Iedereen stond bij hun auto of zat in hun auto, overal muziek en mensen, meisjes met korte rokjes en ‘stoere’ Spanjaarden. En daar kwamen wij, op onze roze fietsen en 2 blonde meisjes. Het leek net of we van een hele andere wereld kwamen, iedereen keek ons aan en begon in het Spaans te praten, geen idee wat ze zeiden. Uiteindelijk vonden we de Toppers maar er was geen hond, dus gingen we naar het kroegje ernaast. Yes! Er was karaoke! Hartstikke gezellig, maar echt druk was het niet. Oh! Wat ons opviel en we later om moesten lachen was het ‘rookverbod.’ Ze liepen allemaal netjes naar buiten en niemand rookte binnen. “Dit is beter dan in Nederland” dachten we. Tot een uurtje of 12, opeens werden we helemaal binnen gesloten! Alle luiken gingen dicht en het leek net of ze gingen sluiten alleen wij zaten nog binnen? Wat ging er gebeuren? Toen we het vroegen zeiden ze: ‘yes, it’s for the police!’ Dus ze deden die luiken gewoon dicht zodat de politie het niet kon zien en ze gewoon binnen konden roken? Daar gaat ons goede beeld van hun! In deze ‘pub’ was iedereen Engels en het was hartstikke gezellig. Net zoals in Nederland heb je ook mensen die katje lam zijn en mensen die serieus op hun stoel blijven zitten. In deze pub leerde we twee jongens kennen, als je mij nu om hun namen vraagt kan ik je vertellen dat ik dat echt niet meer weet. Ze waren hartstikke aardig en ik kon ook echt om hun lachen. Toen het een beetje stil viel vertelde er eentje dat ze naar ‘zijn’ discotheek gingen. Perfect! De andere jongen liep met ons mee en vertelde ons dat we de fietsen ergens anders moesten neerzetten omdat ze anders waarschijnlijk gestolen worden. Deze jongen was gevallen voor mijn blonde haar denk ik? Want het flirten van hem ging in één stuk door. Ik heb wel om hem moeten lachen want hij zei in de discotheek tegen mij: ‘Do you want a drink?’ dus ik keek hem aan en wilde al nee knikken maar hij zei toen zei: ‘because the bar is overthere’. Wat een grappenmaker he? We hadden allemaal sjans die avond trouwens, Inge aan de bar van een Engelsman. Inge en ik hebben vaak aan moeten horen: ‘Are you two single? No, that is not possible!’Ja mate, als wij wisten waarom we geen vriend hebben? Brian had ook sjans, in de karaoke bar: ‘You are gorgious Brian!’

Wat een gezelligheid, in ons appartement gaat het nog steeds goed, we verdelen de taken en we hebben nog steeds geen discussie gehad. Inge en Brian kunnen heel goed koken, pannenkoeken bakken etc. hartstikke lekker. Nou ja eigenlijk, ik vond pannenkoeken al niet lekker maar nu weet ik het zeker, gat-ver-damme wat waren die dingen mislukt (zie foto)! We hebben ruzie om handdoeken, want die hebben we hier te kort, of het koude water wat we steeds hebben met het douchen. Kunnen we dan echt mijn 5 min. per persoon douchen? Net alsof ik thuis ben! Afwassen is een drama, lang leven de vaatwasser thuis! Helaas moeten wij nog 3 maanden de stapel borden en glazen afwassen.
Deze week wordt het heeeeerlijk weer, 20 graden en heel veel zon! Ons rooster gaat ook veranderen dus ik ben benieuwd!

Op naar het billen wassen op poep opruimen!

Liefs