Eerste dag

Zo, ons eerste werk dagje in Rojales zit er alweer op, wat is het snel gegaan. In het appartement gaat het goed, af en toe stapelt de afwas zich op, maar als snel krijgt er iemand een opruim bui en is het weg. We hebben nog geen één discussie gehad en iedereen zit een beetje in een vakantie stemming. We zijn erg relaxt en hebben het gezellig. Het bevalt mij zo goed dat ik denk dat ik meteen uit huis ga als ik terug kom (grapje).

Zondag avond waren we hartstikke zenuwachtig voor onze eerste werkdag. Die arme Brian heeft de hele nacht wakker gelegen en ik moest die maandagochtend weer zoals gewoonlijk opschieten en rennen om op tijd klaar te komen. Als engeltjes liepen we helemaal in het wit richting de eetzaal. Niemand wist wat er ging gebeuren of wat we moesten doen. Wij waren op tijd maar Rita (onze begeleider) deed het rustig aan, na even gewacht te hebben kwam ze er aan. Ze komt ook uit België, wat een gezelligheid al die mensen met de zachte ‘G’. We werden gesplitst, Brian liep met een verpleegster mee die alleen maar Spaans kan en Inge en Ik liepen mee met ‘Anna’, een Spaans meisje die 6 weken in Nederland een studie heeft gevolgd en heeft gewerkt, ze kan al best goed Nederlands.

Zo begon de ochtend, we moesten kijken hoe de mensen werden gewassen en aangekleed en af en toe moesten we helpen met de mensen wassen. Omdat ik hier totaal geen ervaring mee heb, wist ik niet wat mij ging gebeuren. In het begon schrok ik en moest ik bijna kolkhalzen van een trombose been met schilvers of wilde ik mijn neus dicht knijpen voor de vieze geur van de urine lucht, maar hoe raar het ook klinkt, het viel aan de eind van de ochtend reuze mee. Ik denk dus dat het allemaal wel meevalt en dat je er (gelukkig) aan went. Helaas is dit werk niks voor mij later, ik zie me hier zelf niet mijn hele leven in werken.

Hoewel er hier ook mensen uit België zijn hebben we ook mensen ontmoet die Nederlands zijn, maar het meeste komt hier uit Engeland. We twijfelde heel erg aan hoe we moesten communiceren met de mensen, was ons Engels wel goed? Verstaanbaar? Of was het onlogisch en totaal niet Engels? Gelukkig kwamen we er makkelijk in en zei zelf een man: ‘Your English is very good.’ Wat een opluchting!

Toen het 10 uur was mochten we mee op excursie, van wit hadden we ons omgekleed naar onze normale kloffie. We liepen met zijn drieën terug en haalde de mensen op die meegingen. Hartstikke gezellig, ze hadden er allemaal zin in. Een hartstikke gezellige… ja je raad het al: Belg, was begeleider van de Animatie, Nancy was haar naam. We gingen naar het strand, wandelen en wat drinken op de boulevard. Wat een lekker weer. Voor de mensen in Spanje is het winter maar voor ons is het lente. We keken allemaal raar op toen we Spanjaarden met mutsen en sjaals om zagen lopen, kom op.. het is 18 graden met zon!

Nancy liet ons, samen met de ouderen in de auto, de toeristische route van Rojales zien, ze reed kris kras elk straatje in. We hebben van alles gezien, van een Nederlandse slager tot een chinees waar je een 3-gangen menu kan krijgen voor €3,75. Ze hebben hier zelf ‘de toppers’ een Nederlandse kroeg! Yes, nu hoef ik tenminste de Jaargang niet te missen en kan ik hier mijn eigen buurthuis maken.

Zoveel pluspuntjes, zoveel winkeltjes. Helaas is er wel een minpunt.. het is zo ver weg. We moeten of met de auto of met de taxi of met de bus of op de fiets waarvan een Spanjaard mij vriendelijk in het Spaans wilde uitleggen dat de banden lek zijn. Met gebaren en geschreeuw wilde hij me iets laten weten, ik snapte er niks van dus trok hij me mee naar de plek waar de fietsen stonden. ‘Ja, eh Si.’ Ondertussen zeg ik tegen Brian en Inge: ‘ik snap er niks van? ‘ en die man maar door praten en op de banden van de fietsen drukken. ‘Zijn de banden lek?’ eh ‘Gracias!’ waarop Inge en Brian vroegen: ‘wat zei die?’ ik haalde mijn schouders op ‘ja, weet ik veel?’ dus hoe we ooit in de toppers komen of ooit in een winkeltje? Vraag het me niet want dat is nog een groot raadsel!

Op naar deze week! (met veel zon!!)