Backpackers leven

"Hi, we have a question. We are looking for a job. Do you have any jobs available?" Dit zinnetje heb ik genoeg uitgesproken deze dagen. Wat is het lastig om betaald werk te zoeken in Cairns. Mijn CV heeft volgens mij bijna iedereen hier in Cairns. Ik had bijna een au-pair job voor 7 weken. Helaas werd dit gecanceld. "Het was ook te mooi om waar te zijn." Zuchtte ik diep.

Ik lig in een diepe slaap en opeens word ik wakker van een telefoon die keihard afgaat. In ieder geval, dat dacht ik. Het alarm ging af, om 7 uur 's ochtends. "Evacuate now!" Werd er door een robotstem opgeroepen. Ik kreeg meteen de pop/man van SAW in mijn hoofd "I want to play a game!" Ik stond op, want de rest van mijn kamer bleef liggen, en keek op de gang wat er aan de hand was. Ik zag mensen rennen en ik zag slapende vragende gezichtsuitdrukkingen. Toen ik de kamer binnen kwam en vertelde dat iedereen weg rende, wilde ik als eerste mijn iphone pakken. Denk je nou echt dat ik weg ga zonder? Op dat moment stopte het alarm. "Allright, I am going back to sleep. When I am dead tomorrow it was a serious alarm." En ik ging weer in mijn bed liggen. "Sorry guys, it was a false alarm. Go back to bed." Zei een aardige jongen door de speakers. Dat is dan $1000,- voor de persoon die dit veroorzaakt heeft. Welterusten en een fijne vlucht terug naar waar je dan ook mag wonen.

Ik ben blij als ik mijn eigen kamer en mijn eigen alles weer terug heb. Slapen in hostels ben ik nu, na 2 maanden, alweer meer dan zat. Je hebt geen 1 nacht dat je helemaal door kan slapen en als je dat hebt dan word je 's ochtends vroeg wel 10x gewekt. Chinezen die alles opeens moeten opruimen. Sweden die opeens keihard gaan lopen praten. Duitsers die hun tas moeten inpakken. Het is ongelofelijk, maar de Nederlanders zijn het rustigst tot nu toe. Heb je geen mensen die praten in hun slaap, dan heb je wel mensen die snurken. En dan het aller ergst zijn de dronken mensen. "Hik, hik." Hoor ik binnen komend. Het is dinsdagavond, hier kan dat natuurlijk. "Sorry, I am a little bit drunk. Hik hik." Ik vond het grappig, in het begin. Het meisje, ja meisje, werd in bed gelegd door de jongen waarmee zij reist. Hij was aan het klunzen met haar sandaaltjes, maar het was hem gelukt. 02.15 uur, het valt nog mee. De jongen gaat zijn tanden poetsen en het meisje ligt met haar kleding in bed. Na een paar keer zuchten, pakte zij haar water. Een paar slokken en zij ging weer liggen. Opeens springt zij op, ik schiet zelf ook recht op in bed, en zij rent richting de deur. In plaats van dat die boerende troela de prullenbak pakt, rent zij de gang op, op weg naar de wc. De wc is aan het einde van de gang, als je al half aan het overgeven bent, ga je dat witte ding natuurlijk nooit van je lang zal ze leven halen. "Kletter de klets" hoorde ik. En uit mij, kwam een hele diepe zucht. Een goede daad heb ik dan wel weer verricht, ik ben naar haar toe gelopen in de toiletten om te vragen of zij hulp nodig had. Nee? Mooi! Ik ga weer mijn bed in. Je denkt toch zeker niet dat ik jouw alcohol + eten van de grond ga schrobben? Succes en doe de groeten aan je kater.

Uitgaan in "the Gilligans." Er komt vanavond een DJ. De DJ heet: Jimmy Trumpet. Nou dit hebben wij geweten hoor. Ik wilde die trompet bijna ergens stoppen waar de zon niet scheen. Jimmy zat door elk leuk nummer heen te trompetteren. "Als ik mensen vertel over "Jimmy Trumpet," dan denken ze dat ik een kinderboek gelezen heb!" Aldus Nicole.

Het is zo ver, skydiven. Ik zit in het busje richting "the outback" want daar zouden wij springen vandaag ipv "the reef." Prima, als ik maar kan springen. Ik heb er zoveel zin in, dat ik niet meer kan wachten. In het busje moeten wij formulieren invullen en hoe ik het doe weet ik niet, maar ik raak 2 pennen kwijt. De eerste kreeg ik en die raakte ik kwijt. En de tweede die ik kreeg ook al. Toen ik aan kwam op plaats van bestemming, moesten wij nog even wachten. Toen wij geholpen werden en ik vertelde dat ik solo video-pictures wilde, zij ze dat ik dat van te voren geboekt moest hebben en dat de organisatie, Peter Pans, dit ons moest vertellen. Op dit vliegtuig hebben ze maar 1 persoon die mee kan springen. Daar stonden Kiona en ik, en wij wilde allebei iemand die mee sprong. Ik ben diegene die mezelf heeft opgeofferd en ik moet nu dus WEER wachten op een andere dag, tot dat ik kan springen. Op dat moment kon ik niet uitleggen hoeveel ik van binnen baalde.

Ik heb ook alleen maar slechte ervaringen met de organisatie "Peter Pans." De organisatie schijnt goed te zijn, maar op eén of andere manier weten zij hun reputatie bij mij te verpesten. Of misschien moet je niet bij de Peter Pans in Brisbane boeken.

Hier in Cairns doen wij niet anders dan een baan zoeken of bij de lagoon liggen (nep strand). Vrijdag vonden wij het tijd om iets aan sporten te doen. Die avond werd het ZUMBA! Ik vond het erg leuk. Wij stonden met nog 50 andere mensen op een grasveld te kijken naar een gezellige man en iedereen deed zijn "dansmoves" na. En je raad het nooit, maar deze lessen zijn gratis! Volgende week weer! Heeft mijn kont ook weer wat beweging.

Zaterdag, in de ochtend "aqua arobics" doen in de Lagoon (zo sportief tussen de oudjes), en daarna Skydiven. 3x is scheepsrecht zegt men. Ik ben benieuwd. Half 1 zou ik mij moeten melden. 12 uur kreeg ik een bericht dat zij vertragingen hebben, het werd 1 uur. Daarna werd het 2 uur en ten slotte heb ik om 3 uur geskydived. En wat was het vet! "Scream when you jump out of the airplane!" "Oh thats a easy job!" Maar toen wij sprongen, was ik denk ik in shock. Ik kon niks meer. Van schreeuwen kwam dus niks terecht. Ik heb een heel leuk filmpje en leuke foto's, helaas kan ik die niet op facebook plaatsen.

"Me fine thanks thanks" zeggen alle spleetoogjes. Ik vond de taal al vreselijk maar door hostels waarin ik slaap, ben ik een hekel gaan krijgen aan chinezen. In het begin was het leuk, dacht ik. Met drie chinezen op eén kamer! Gezellig! Want chinezen zeggen altijd zoveel. 'S middags lagen zij allebei al op bed. "Middagdutje??!" Dacht ik. Toen ik terug kwam van uitgaan (2 uur), was eén chinees nog wakker. "Misschien kan hij niet slapen??!" Dacht ik. Een uurtje later word ik wakker omdat de andere chinees uit bed is. Die maakt de andere chinees wakker. Zij pakken allebei hun koffers en gaan die inpakken. "Misschien gaan zij weg ergens anders heen??!" Dacht ik. Ik heb de deur van de kamer wel 100 keer dicht horen klappen. Ik heb wel 250 keer de koffers dicht horen klikken. En ik heb van verschillende gesprekken in het chinees mogen mee genieten. Dit ging door tot 7 uur 's ochtends. Opeens stonden er 5 chinezen in mijn kamer "goodmorning!" Ik draaide mij om en ik denk dat als blikken konden doden, alle 5 chinezen ter plekke neer vielen. "Maybe I was asleep!!" De chinezen snapte denk ik niet wat ik bedoelde (zoals altijd) en begonnen te lachen. Met een ochtendhumeur van hier tot dat verdomme land van de spleetogen, schreeuwde ik boos: "NO, IT'S NOT FUNNY!" Ik heb zo'n gevoel dat die spleetoogjes dit keer wel Engels begrepen.

Cher en ik gingen naar Global Backbackers, dan maar werken voor accommodatie. Allebei nog werkloos. En het geld vliegt overal heen, behalve terug op onze bankrekening. Nicole is op gesprek bij een gezin, zij wordt misschien au-pair daar. Cher en ik hebben nog steeds niks. "Yes, there are two spots left. So you can work if you want?" Cheryl en ik kijken elkaar aan. Dit hadden wij niet verwacht?! Na een preek van AC en Diede hebben wij de baan aangenomen. Dat scheelt weer 18 dollar per nacht.

"That sounds great! When can you come over for a interview?" "Oh you are in Cairns? You can come and stay a week, if we are both happy, you can stay untill the 22th of june." Ik kijk verbaast. "Nic, cher, moeten jullie nou is horen.. Ik heb een baan.." Ik lees het mailtje nog een keer. "Ik heb een au-pair baan tot 22 juni. Alleen.. Het is in Melbourne." Het mailtje 's ochtends gekregen, in de middag een ticket geboekt en 's avonds mijn laatste diner at PJ's. Dit is het gevoel van een backpacker. Dit is het leven van een backpacker. Geen planning, maar leven met de dag. Het voelt gek. Maar het voelt goed. Nicole heeft mijn baan overgenomen bij het hostel. "Hoi, ik heb nog niet gewerkt, maar ik vind het nu al niks. Doei!"

Ik vind het heel apart. Ik voelde mij thuis in Cairns. Van 34+ graden, ga ik naar 19+ graden. Van mijn nieuwe vriendinnetjes Nicole en Cheryl, ga ik naar hele dagen Engels praten. Maar als backpacker, in dit seizoen, moet je elk betaalde job grijpen. Omdat ik tot 22 juni blijf in Melbourne, wen ik daar vast ook. Nicole en Cheryl zie ik vast heel snel weer en anders in Nederland. En aan het Engels praten wen ik vast. Zo, ik heb mezelf weer moed ingepraat. Je moet wat he, als je alleen bent. Ik hoop dat het gezin leuk is. Leuke ouders en leuke kinderen. Een nieuwe ervaring tegemoet. Lets do this. Every little thing gonna be allright!