Geschikt? Of ongeschikt?

"NO!" "Mommy!" *crying* "No, I don't want it!" "No, I don't want to eat it!" "No, I don't like it!" "I am going to my room!" "Do you want to play?" "Nanny Naomi!" "I want a bath!" "I want a shower!" "I want a cookie!" "No, I don't want fruit!" .... Etc.

"Can you clean my room?" "Can you clean his room?" "Can you clean her room?" "Can you pick up his clothes?" "Can you tidy the place a little bit!" "Can you cook this?" "Can you whatch them!" "Can you clean the table!" "Can you do the dishes?" "Can you dress the kids?" "Can you put them in Bath!" "Can you change her!" "Can you put hem in bed?" .... Etc.

Wat is Au-pair zijn zwaar!!!! Ik heb genoeg vrije tijd, de mensen zijn aardig en ik krijg veel te veel te eten. Maar toch is het heel anders dan in Nederland. Misschien is het verschil omdat ik in Nederland alleen maar op de kinderen pas en niet inwonend ben.

Ik ben van alle markten thuis. Schoonmaakster, babysitter, kok en ik word de nieuwe opvoed deskundige. Je kunt mij in Nederland ook inhuren als je wilt?

Donderdag kreeg ik een bericht, dat hij in Melbourne was en of ik iets wilde doen. Vrijdag heb ik dus afgesproken met Leander (de Belgische jongen, die ik in Byron bay had ontmoet). Het was erg gezellig. Hij heeft mij "The Alexandra gardens" laten zien. De avonturier zit nu in de woestijnen, maar hij komt waarschijnlijk in juni weer naar Melbourne. Wat een gezelligheid!

Ik zit "vaak" in de trein hier in Melbourne. En het valt mij op dat je echt nooit wordt gecontroleerd in de treinen? Ik zie nooit iemand lopen van personeel eigenlijk. Ik check mij netjes in en uit met mijn "mykey" (soort OV-chipkaart), maar eigenlijk kan je zo gemakkelijk zwart reizen. Ik ben eén keer mijn mykey vergeten, en hoewel ik weet dat er niet gecheckt wordt.... Deze bangepoeperd is terug naar huis gelopen om haar mykey te halen. Ik ben zo braaf, ik weet het.

Nu ik het toch over treinen heb.. Ik dacht net aan het feit dat hier nooit problemen zijn met treinen. "But Melbourne has the worse trains ever! It is always delayed or not running!" Zegt William (komt later in het verhaal). Ik heb tot nu toe, geen problemen gehad. Ja, 1 keer vertraging van +- 5 min. Maar dat is niks in vergelijking met Nederland, die alles al stil zet als er een blaadje op de rails ligt.

Omdat ik nu veel in mijn eentje ben, wat ik tot nu toe alles behalve erg vind, ben ik zaterdag in mijn eentje naar "the old goal" geweest. Dit is de oude gevangenis van Melbourne. Ook werd ik opgesloten in een gevangenis. Om even te voelen hoe het is. Ben ik blij dat ik een lief meisje ben. Het waren cellen waar je apart zat (man/vrouw) en tijdelijke cellen. Het langst dat iemand daar bleef is een record van 6 weken. Je gaat met een aantal mensen in een cel. Dus je slaapt zittend. En als het licht uitgaat, zie je niks! Zo donker! En dit prinsesje miste meteen de verwarming, het was zo koud! De oude gevangenis hield de beruchtste criminelen gevangen. Waaronder bushranger Ned Kelly en seriemoordenaar Frederick Bailey Deeming . In totaal werden 133 mensen geëxecuteerd door opknoping in deze gevangenis. In 1924 is de gevangenis gesloten, en nu is het een deel Universiteit en een deel museum. Paranormale liefhebbers beweren dat het museum wordt achtervolgd door spookachtige verschijningen en onverklaarbare stemmen in de cellen. Ik ben er geweest, en ik kan vertellen dat ik niks in deze cellen heb gehoord. Er is by the way ook niets vreemds gebeurd. Het enige vreemde is dat dat in mijn eentje een museum heb bezocht.

Ik ben met hem in contact gekomen, door mijn broer. Na hem via veel facebook-berichten gesproken te hebben, was het zo ver. Zondag had ik afgesproken met William Hameeteman. "Wat? Zijn achternaam is hetzelfde?" Hoor ik jullie denken. Dat klopt. Waarschijnlijk zijn wij verre familie van elkaar. Veel familieleden van zijn vader, komen uit Nederland. "My brothers father had issues with his heart." O, dat is toevallig. Mijn opa ook. "I am not really into the clubs and nights out." O, dat is toevallig. Mijn broer ook niet. "I am going to the gym, a few times a week. Because I was very skinny and I had back problems." O, dat is toevallig. Mijn broertje ook. Ik hoorde van alles, en ik dacht alleen maar: "dit kan niet anders dan familie zijn!" Ik hoorde zoveel herkenbare dingen. Het klikte ook meteen tussen William en mij. In ieder geval, zo denk ik erover. Het was erg gezellig. Het is een echte Australische familie. Gezellig en aardig. Ik ben meteen uitgenodigd voor heel veel dingen, waaronder een echte Aussie BBQ. "Do you know what an Aussie BBQ is? It's a BBQ with a lot of meat! A lot! And a little bit of salads, a little bit. But especially meat! Eh.. You are not a vegetarian are you?" A lot of meat? Gaat er door mijn gedachten. Ik denk meteen aan papa en de opa's. "Die zouden Australische BBQ's geweldig vinden!"

Skypen met opa en oma. Ik kan je vertellen dat ik nog nooit zo hard gelachen heb. Het beeld ging aan, en ik zag de twee lieve mensen zitten. Oma had haar headset op en de gedachten van "callcenter" vlogen onmiddellijk door mijn hoofd. "Je had haar in het begin moeten zien zitten. Haar headset helemaal verkeerd om. Het microfoontje zat achter haar oor." Verteld opa met een grijns op zijn gezicht. Ik voel het borrelen in mijn buik, en ik kan niet meer stoppen met lachen. Toen ik het later aan mijn ouders vertelde, kwam de lachkick zelfs weer terug.

Omdat het als een au-pair veel lastiger is om vrienden te maken, dan wanneer je in een hostel zit. Heb ik op Facebook een bericht geplaatst, dat ik op zoek ben naar vrienden. Er is een speciale Facebook voor "Melbourne Au-pairs," dus hier heb ik mijn bericht op geplaatst. Toen ik op "plaatsen" klikte, kreeg ik het gevoel alsof ik iets op een datings site geplaatst had. Lucie (de moeder van het gezin waar ik nu verblijf) heeft mij ook gekoppeld aan hun oude au-pair Lizzy. Lizzy is ook een meisje uit Nederland. Alleen is zij al heel lang niet meer in Nederland geweest. Donderdag was het zo ver, ik had afgesproken met Lizzy. Ik vond het een erg gezellig meisje en wij hebben veel gekletst. Het zonnetje scheen heerlijk, dus hebben wij geluncht op het strand. Een beter Aussie-feeling kan je niet hebben. Ik heb afgesproken met Lizzy, dat wij vaker gaan afspreken. Erg leuk!

Ik vind het weer in Australie heel erg apart. Ik heb het nu specifiek over Melbourne, omdat dit de plek is waar ik tot nu toe het langst ben gebleven. 'S ochtends kan het slecht weer zijn, maar daarna kan het verschrikkelijk mooi weer worden. Zo zit je op het strand met 21+ graden, en zo heb je een hele week regen en 14- graden. Als je dit zo leest, ga je bijna aan Nederland denken. En als Nederland wilt dat ik hem ga missen, moet hij mij niet zo achtervolgen!

Zondag ben ik naar het Melbourne aquarium geweest samen met William, zijn vriend Josh en zijn vriendin. Het was erg gezellig. Maar voor dat geld, raad ik het mensen af. Het aquarium is zo verschrikkelijk klein! Voordat ik het wist stond ik al in het winkeltje met 1939202 knuffels. Als je een goed aquarium wilt, moet je naar Sydney!

Ik merk aan mezelf dat de weken verschrikkelijk snel vind gaan. Ik heb weekend, het is maandag en daarna.. Is het weer weekend? In ieder geval zo voelt het dan. Ik ben wel blij dat het zo snel gaat, want ik kan niet wachten tot dat ik weer kan reizen! Ik ben het stil zitten en elke week hetzelfde ritueeltje alweer meer dan zat. Ook het vele contact met Nederland begin ik zat te worden. Niet dat ik het erg vind om met vrienden en familie te praten. Maar het voelt nu alsof ik weer in Nederland ben. Ik weet wie wat doet deze weken en ik weet de laatste roddels. Ik zit ver weg, moet mijn "eigen leven" hier hebben. Anders kon ik net zo goed in Nederland blijven.

Ik had dinsdag afgesproken met een Duits meisje. Dit meisje is ook au-pair in Sandringham. Helaas blijft zij nog maar een week hier. As zaterdag gaat zij uit, samen met nog een ander Duits meisje. "Haar laatste weekend vieren" en zij heeft mij ook uitgenodigd. Dit wordt dan mijn eerste avond stappen in Melbourne. En ik kan je vertellen.. Ik heb er zin in!

Ik ga deze weken nog veel meer doen. Maar dat horen jullie wel in mijn volgende reisverslag. Want ik heb zo het gevoel, dat dit verhaal een lang genoeg hoofdstuk van mijn boek was.

Tot.. Ja, ik kan dus elke dag contact met jullie hebben.