Hello, Goodbye. Welcome back.

"Nu eerst mijn tanden poetsen en dan lekker sla..a..a.. WHAT THE FACK IS DAT?!" Ik was rustig aan het nadenken over wat ik deze nacht nog moest doen (alleen mijn tanden poetsen dus), tot dat ik iets zwarts en vies op mijn witte muur van mijn kamer zag. EEN SPIN! NEEEE! Na een hele photoshoot met de spin, was ik mezelf aan het voorbereiden op hoe ik hem dood zou slaan. "nee geen slipper, daar zit ik met mijn blote voeten. Nee, niet die zwarte schoentjes. Die zijn veel te dun! Nee, niet mijn Uggs. Die draag ik te vaak." Yes, mijn bergschoenen werden het uiteindelijk. Ik liep op de spin af en ik voelde mij een held op sokken. Met knikkende knieën sloeg ik op de spin. Na mijn slag, schreeuwde ik het uit. Alsof ik een schoen op mijn kop kreeg?! De spin kroop in eén waardoor ik er met mijn bergschoen niet meer bij kon. Maar.. hij was dus niet dood. Ik wist even niet meer wat ik moest doen, maar slapen kon ik natuurlijk niet. Toen zag ik een rode spuitbus in de hoek van mijn kamer. "dead flies and moskietos." Las ik. "Hmm, dit werkt vast ook op spinnen." Dacht ik. Ik liep als "superwoman" op de spin af en spoot hem helemaal onder met de spuitbus. De spin viel naar beneden, en rende razendsnel weg. Hij de ene kant op, en ik de andere kant op. Zie je het voor je? Wat ben ik ook een held. De volgende dag liet ik de foto's aan mijn hostmom zien: "aaah thats a huntsman. Did you kill it? It lay eggs everywhere! You need to kill it!" Fijn, bedankt.

Ik ben erachter gekomen dat de mensen (schoonmakers) op station je absoluut niet kunnen helpen. Die weten niet meer als dat de trein voor en achteruit kan. Ik loop naar een man toe: "Do you know where the bus is to Chadstone?" "Here speak to this man." Kreeg ik als antwoord. "yes I know which bus .." Probeer ik hem uit te leggn. "No speak speak!" "Yes but.." "Hello can you help this lady." Arrrgg, irritante niet Engels sprekende man! Ik zucht en ik vraag de andere man: "Where is the bus to chadstone?" De man antwoord: "Yes you can take a bus." Ik wacht op meer tekst, maar er komt niet meer. "Ok" zeg ik. "Allright. Your welcome." Ik kijk naar de andere man en die zegt: "so you need the train back to sandringham and take the bus there." Ik doe mijn 'wenkbrauwblik' en antwoord: "but he said I can take the bus here." De man klinkt vastberaden: "no you need to go back." Uiteindelijk heb ik 20 meter uit het station waar ik was, de bus genomen richting Chadstone. Haha, what the fuck is wrong with you people.

Het is zo ver, alles gaat zo verschrikkelijk snel. Het is tijd om verder te gaan met mijn reis. Ik heb een dubbel gevoel. Laatste avondmaal met de familie. Ik ben mee uiteten genomen. Het was een nieuw, fancy restaurant. En ik kan je vertellen dat ik mijn lekkerste pizza ooit daar heb gegeten!

Zaterdag was aangebroken. De dag waar ik om 23.30 uur in het vliegtuig zat richting Nieuw-Zeeland. Ik had donderdag al afscheid genomen van Aster. En nou werd een afscheidsdagje met Leander. In Frankston op het strand geweest en wij hebben gebowld. Bowlen in Australië. Na twee keer verloren hebben, blijft mijn hobby toch wel slapen. Ik ben erachter gekomen dat ik daar het beste in ben!

Eigenlijk ging het afscheid nemen van mijn hostfamily erg snel. De kids waren bezig en ik was laat voor mijn trein. Niet dat ik dat heel erg vind, want ik kan toch niet tegen afscheid nemen!

Om 23.30pm uur zat ik in het vliegtuig, het was 3 uurtjes vliegen. Maar toen ik uitstapte was het 5.30am. Welkom terug tijdsverschil. Ik vloog van Melbourne naar Christchurch. Op mijn ticket van mijn bus, stond dat ik om 7.10 bij het museum moet zijn. Omdat de helpdesk gesloten was, besloot ik te vragen aan een (opa) politieman hoe ik het beste bij het museum kwam. Hij ging mij helpen. Zijn eerste optie was een shuttlebus nemen, maar op dat moment waren er geen shuttlebusjes. "allright, the Taxi is my second option!" zei hij. "I think its 30 dollar." Maar toen wij bij de taxi kwamen, vertelde de chauffeur vrolijk dat het 50 dollar kost. "Thats expensive!" Opa de politieman ging de organisatie, waar ik naar toe moest, voor mij bellen. "They say its ok to be there at 7.30am. My shift is done at 7.30am so I can bring you by myself!" Zei de lieve man. Bingo! Scheelt mij weer 50 dollar.

Uiteindelijk na even wachten brachten 2 andere politieagenten mij naar het museum. "You have snow, rain or earthquakes here. Welcome in Christchurch!" Zei eén van de agenten lachend. Met zijn drieën stapte wij in een politie auto. Ja, het gooische meisje weet haar entree wel te maken. En wat een humor hadden de agenten. Zij waren erg geïnteresseerd in mijn verhaal en vonden het stoer van mij dat ik dit deed. "There goes your bus." Zei eén van de agenten lachend en wijzend naar een langsrijdende bus. "Everyone thinks you are a naughty girl now, nobody wants to sit next to you in the bus. " Zei de grappenmaker weer. Aangekomen bij mijn bus, stond iedereen buiten te wachten. Eén van de agenten gaf mijn spullen aan en schreeuwde naar iedereen die stond te kijken: "I'm glad I don't have her in my car anymore! She is al yours now! Naughty girl!"

Toen ik in de stray bus was gestapt, bleek het een hele leuke groep te zijn. De groep was niet groot, waardoor hij al snel hecht werd. Tijdens de reis, zijn wij in een paar kleine dorpjes gestopt. Wat is Nieuw Zeeland verschrikkelijk mooi zeg. Wauw. Ik dacht dat Australie al mooi was, maar overal waar je kijkt in Nieuw Zeeland voel je het "wauw-gevoel." Onze eerste slaapplek was Franz Josef. Daar hebben wij met de hele groep de helikoptervlucht naar de gletsjers gemaakt, en daar met een tourguide gewandeld. Verschrikkelijk mooi. In de avond gingen wij met zijn alle naar de bar bij ons hostel "rainforest retreat." Daar speelde wij kaartspelletjes ("slapjack") en deden wij met zijn allen Bingo.

Verschillende "Lakes" gezien, allemaal even mooi en even blauw. Daarna kwamen wij bij de "Haast River." Dhr. Haast heeft alles van dat stadje naar zichzelf genoemd. Haast town, the Haast beach, the Haast visitor centre, the Haast pass etc. Best grappig.

Zoveel watervallen gezien. Zo zie je er geen, zo zie je er ontelbare. Je ziet vooral watervallen uit bergen. Schitterend. Deze dag zijn wij ook naar "blue pools" geweest. Je loopt over een wiebelbrug over een FANTASTISCHE meer. En zo verschrikkelijk blauw en helder. Op dat moment word je een chinees, en blijf je foto's schieten.

Wij hebben de volgende nacht in "Wanaka" geslapen. In de kroeg komen er geen mensen. Maar buiten de kroeg om was het weer een schitterend uitzicht. Nieuw-Zeeland kan je zoveel moois bieden.

"I did my skydive, and in New Zealand I will do my Bungeejump." Zei ik stoer een aantal maanden geleden. De week voor Nieuw-Zeeland had ik alles geboekt, ook de Bungeejump dus ik kon niet meer terug. Toen de dag was aangebroken, en ik heel veel reclames over bungeejumpen in Queenstown zag, werd ik aardig zenuwachtig. Toby en Ans (van mijn groep) wilde mee om mij te zien springen. Helaas koste dit 50 dollar per persoon omdat het een half uur buiten Queenstown is. Daar ging ik dan, held op sokken. Het was op een private deel. En het was een hele mooie plek. Toen de vrouw verder in de bergen reed, kreeg ik een benauwd moment. Ik zag daar hoog in de verte een platform voor het Bungeejumpen. Ik kreeg alles om en ik was klaar om te gaan. Naar het uitzicht kijken wilde ik niet, omdat ik dan zag hoe hoog het was en ik vast door begon te krijgen hoe gek ik eigenlijk ben. "Look at the beautiful view!" Zei de man. "Yes, yes whatever" zei ik hem strak aangekeken. Met mijn ogen kijkend maar de lucht kwam ik terecht op het platform. "Are you scared?" De twee chinezen zeiden niks. Maar ik zei: "I'm shitting my pants!" Waarop de man zegt: "nice! You go first!" Daar ging ik dan, elastiek om mij benen en ik hupte naar het punt waar ik moest springen. "Niet naar beneden kijken Naom. Niet naar beneden kijken Naom. Niet naar bene.. HOLY SHIT!" Ja, ik keek naar beneden. Het ging automatisch. De man telde af en zonder na te denken sprong ik meteen naar beneden met een duik sprong. "I DID IT! 134m HIGH! The feeling was great!" En ik zou het zo weer doen.

De man van het bungee jumpen vroeg hoe ik in Nieuw Zeeland reisde. Toen ik hem vertelde dat ik dit met de bus deed, was hij een klein beetje teleurgesteld. "The next time you come here, you need to hire a car. Thats way more beautiful." En ik kom zeker terug naar dit mooie land!

In Queenstown heb je "the famous burger." Namelijk "the Fergburger." Als je in Queenstown bent, moet je deze burgers zeker proeven. De burgers hebben een grootte van een Handbal en de smaak is in eén woord: VERRUKKELIJK!

In Queenstown moet je partyen, maar af en toe een avondje rust hoort er ook tussen. Ans en ik gingen een film kijken. Omdat niemand op mijn kamer sliep, behalve ik, kwamen wij met het fantastische idee om alle zes de kussens te pakken en naar de andere kamer te brengen. Lekker comfi. Wij maakte grapjes, dat als ik terug liep met alle zes de kussens er mensen in mijn kamer waren. Kom ik terug, is "Muscle men" in mijn kamer. Oepsie.

In Queenstown drink je, ga je uit en eet je "the famous Ferg-burger." Het was "winterfest" in Queenstown, maar ik heb er weinig van gezien. Mensen uit mijn hostelkamer vertelde dat zij hier naar toe komen voor dit feest, maar volgens mij gaat het alleen maar om het uitgaan. Zij maakte mij dan ook twee dagen achter elkaar 's ochtends en midden in de nacht wakker. De eerste keer was ik zelf uit, maar gingen de lichten en wekker om 8 uur aan/af. De tweede nacht moest ik 's ochtends vroeg op, en werd ik wakker gemaakt om 2 uur door een vies hamburger etende man, die alle lichten aan deed tijdens zijn maaltijd. En daarna schreeuwend aan de telefoon hing en mij zogenaamd niet hoorde toen ik schreeuwde dat hij zijn telefoongesprek ergens anders moest voeren. Toen hij op bed lag, met de lichten nog aan. Kwam om 4 uur de andere twee binnen met eén meisje die niet op de kamer hoorde. Na wakker geworden te zijn van een keihard schreeuwend gesprek, pakte ik mijn telefoon om te kijken hoelaat het was. Opeens voelde ik geprik in mijn arm. Ik keek vermoeid naast mij, en zag dat vreemde (dronken) blonde meisje naast mij. "Stop texting.. Y..y..ou need TO Ssssl..lee..eep!" Ik keek haar aan en als blikken konden doden, lag zij daar op de grond. "I TRY TO SLEEP! But maybe its impossible with you guys in the room!" Het meisje keek mij aan, maar zag mij denk ik zeven keer. "I.. I.. I.. Trrry to let you sm..sm..ilee! Take some water!" Mijn wenkbrauw vloog omhoog "I didnt drink because I need to wake up VERY early! So LET ME SLEEP!" "Nooo I mean.. Water makes everyone happy!" Ik ging rechtop zitten. Ik denk dat ik haar een draai om haar oren wilde geven. Toen zei eén van de jongens "what are you doing! She is trying to sleep!" "YES I WAS TRYING TO SLEEP!" Sommige mensen zijn zo egoïstisch.

Onze laatste avond als "groep" gingen wij uiteten en daarna hebben wij Rugby in een pub gekeken. Het waren fantastische dagen met hele leuke mensen.

Wat is "Mount cook" een geweldige plek. Onze tourguide vertelde dat zij daar eerst niet eens stopte. Helaas waren daar heftige sneeuwstormen geweest en lag alles onder het sneeuw tot je knieën. Drie andere en ik hebben geprobeerd een wandeling te doen, maar na glibberen en glijden is de wandeling uitgelopen op sneeuwballen gooien en sneeuwpoppen maken.

Rangitata was mijn laatste stop voordat ik in Christchurch terecht kom. Geen sneeuw, maar wel een "huis" voor onszelf, omdat er verder niemand was. Omdat het in the middle of nowhere was, was er weinig te doen. Met een paar mensen hebben wij de film "the bank job" gekeken. Een gezellig, rustig avondje. Met warme chocolade brownie met ijs!

1 juli is de dag dat opa jarig was. 78 jaar alweer. Helaas had ik geen internet dus konden wij niet skypen. Ik hoop dat jullie mijn smsje hebben gekregen. Alsnog van harte gefeliciteerd opa!

Vandaag is het 2 juli, over 6 dagen ben ik jarig. En over 19 dagen ben ik thuis. Ik zit in de stray bus richting Christchurch, vandaag is het 2 juli dus dit betekend het einde van mijn "stray avontuur." Gletsjers, Milford Sound, spiegelmeren, mooi natuurlijk, sneeuw, blauw water, leuke mensen, uitgaan, helikopter, bungeejumpen en nog veel meer. Bob Marley zingt ons richting Christchurch. "No worries, about a thing. Because every little thing, is gonna be allright." Ik hoop het Bob, want op dit moment ben ik verdrietig dat ik Nieuw Zeeland moet verlaten.

Als je in Christchurch loopt, voel je het verdriet. Je ziet het verdriet. En je ruikt niks anders dan uitlaatgassen van hardwerkende voertuigen. Hostels maken plek voor herbouwers en de kleur "oranje" zie je overal. "I live my whole life in Christchurch, but I'm totally lost. Christchurch is destroid." Zegt een vrouw waarmee ik sprak in het centrum. Ik loop door Christchurch centrum. Alle winkels zijn gesloten. Er zijn een paar winkels open, maar die zijn opnieuw heropent in een (werk)container. Ik zit in de bus en ik rijd door Christchurch. Ingevallen gebouwen, onleefbare huizen, ingestorte kerken. Overal zie je "what to do with a earthquake?"

I can't believe my trip is almost done.