Great oce..Wauwie.

10 juni is het hier koninginnedag. Eindelijk kan ik er een feestje maken. Tenminste dat dacht ik.. Het blijkt dus dat Australië geen koninginnedag viert. In ieder geval niet zoals in Nederland. Hier doen ze het voor een vrije dag. Dan is Nederland toch wat slimmer, vind je niet? Niet dat zij hier een koningin hebben, maar als je een feestdag hebt wat "queensday" heet en je bent vrij, dan moet dit gevierd worden.

In de trein terug richting Sandringham. Ik ga rustig in een deel zitten, er is helemaal niemand behalve ik. Net voordat de trein vertrekt, stappen er allemaal kinderen in de trein. Natuurlijk waar ik zit. Ik hoor de man tellen: "fifty-one, fifty-two, fifty-three, fifty-four, fifty-five, fifty-six, fifty-seven. Ok, we are complete." Daar zit ik dan, tussen de 57 kinderen en 4 begeleiders. Dramatisch kan ik je vertellen. Ik wist niet waar ik moest kijken, of meerdere ogen staarde mij aan. Ik kon mezelf niet horen denken. Eerlijk gezegd, hoorde ik niks behalve geschreeuw van kinderen. Toen ik zag dat we aangekomen waren bij Sandringham, rende ik zo wat de deur uit. Freeeeeedom! Haaaalaaalujaaaaa!

Omdat de tijd zo snel gaat, werd het tijd om dingen te boeken voor Nieuw-Zeeland. Want de 22ste vertrek ik al die kant op. Ik ben weer heel wat geld minder, maar ik heb wel al mijn dagen vol geboekt. Ik heb mijn bus "stray", de hostels waarin ik slaap en mijn te vette activiteiten. Ik ga bijvoorbeeld de hoogste bungy-jump doen. Aaaaa, houd mij vast.

Babysitten wanneer het kind slaapt.. Mm, dat wordt al heel snel dingen doen met mijn telefoon. Zo kwam ik terecht op plaatjes kijken. Wat verveling wel niet kan doen. Opeens zag ik "het" plaatje, met "het" perfecte haar! De volgende dag ben ik meteen gaan informeren of het hier goedkoper is, dan in Nederland. De ene kapsalon vroeg $136 dollar en de ander $85 dollar. Wat een verschil hier in Australië. Ik heb meteen een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Ik ben dus naar "donker" gegaan met blonde punten. GELUKKIG NIEUWHAAR!

Donderdag ben ik uiteten geweest bij "Kelly's" met mijn Hameeteman familie hier in Australië. Dit was de laatste keer dat ik hun zou zien, omdat zij op vakantie gingen. Zij komen terug, als ik in het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland zit. Het was erg gezellig en ik heb een hele mooie grote kaart gekregen. Ik hoop dat ik die ergens kwijt kan in mijn tas. Het is een vreemd gevoel dat ik "afscheid" heb genomen en die mensen misschien wel nooit meer zie. William is in ieder geval van plan om ooit een keer naar Nederland te komen, dus dan zijn wij zeker van plan om af te spreken. Ik vond het super om deze mensen te ontmoeten. Wij hadden het erover dat het zelden voorkomt zoals het is gegaan. Elkaar via "online gamen" ontmoeten, ouders die mail contact hadden over eventueel emigreren naar Australië. En dan zes á zeven jaar later, gaat eén van de kinderen richting Australië. En zonder dat ik wist waar zij woonde, kwam ik een uur van hun vandaan. En dat is zo toevallig, want in dit grote Melbourne kon het uren aantal al heel snel oplopen. Ik voelde mij erg op mijn gemak, en wij hebben veel leuke dingen gedaan. "Don't feel a stranger Naomi." Zei die vader met een knipoog.

Hier gaat het iets anders met "leren autorijden." Hier moet je 10 uur rijden met een instructeur. Maar ong 100 uur met je ouders/andere familie. Ik weet niet zeker of de uren kloppen, maar het is ongeveer zoiets als dit. Eigenlijk klinkt dit veel makkelijker, dan dat wij doen in Nederland.

Ik heb gemerkt dat pompoen soep erg populair is hier in Australië. Ik weet niet hoeveel pompoenen ik al opgeslurpt heb hier, maar ik kan je vertellen dat het aantal erg hoog is.

Vrijdagavond is stapavond. Nou dit heb ik gemerkt. Samen met mijn hostmom en de twee kiddo's op naar de kinderdisco. Fijne vrijdagavond met zo'n 40 a 50 kids rennend door een zaal. Ik moet je vertellen dat het schattig was om te zien (af en toe), maar dat het ook flink vermoeiend was.

Dit weekend heb ik een weekend samen met Aster en haar "oma" gepland. Ten eerste zijn wij naar "puffing Billy" geweest. Dit is een oud trein station met stoomtreinen. Een ticket is duur en je bent lang onderweg (in totaal 3 uur), dus wij hebben er voor gekozen om geen ticket te kopen. Ten tweede zijn we naar een plaats gegaan waar je wilde kaketoes eten kon geven. Ik vind dit maar enge beesten, ze vreten alles van je op maar als je ze probeert aan te raken dan bijten ze je. Daarna zijn Aster en ik "the forest" in gegaan, maar na 5 minuten vonden wij het wel genoeg. Het was verschrikkelijk koud! Ten derde zijn we naar de "sky view" geweest. Als je in Melbourne op het "sky deck" hebt gestaan, is dit niet zoveel soeps. Maar toch krijg je een mooi plaatje van Melbourne. Daarna zij wij naar het "William ricketts sanctuary" geweest. Dit is een tuin met beelden gemaakt in stenen van Aboriginals. Ten slotte zijn wij naar het dorpje Bolinda gegaan. Een erg gezellig klein dorpje. Met een snoepwinkel met Nederlands snoep!

In de avond hadden Aster en ik weinig plannen. Uiteindelijk hadden wij ervoor gekozen om naar de bioscoop te gaan. Het kaartje is hier verschrikkelijk duur. Als je denkt dat die 9 euro in Holland al niet kan, nou hier is het kaartje 19 dollar! Dus zeg +- 14 euro. Maar goed het werd "The Hangover part 3." Aster en ik hebben weer veel gelachen. Wat ook het toppunt van hilarisch was, was de man naast mij. Ik denk dat deze man, die mijn opa had kunnen zijn, een verschrikkelijke grote fan is van The Hangover. Hij moest werkelijk om alles keihard lachen. Wat hij ook deed was de film na-praten, als hij iets grappig vond. Handig voor mij als ik niet had begrepen wat ze in de film zeiden. Film: "Hey thats my food!" Man: "hahahahah, food. hahahahah. food!"

Het valt mij op dat ik bijna niemand heb zien rennen in de buurt van een trein of bus. No stress hier in Aussie. What happend with Holland?

Aster en ik gingen voor onze lunch "dollar-knallers" eten in de MC Donalds. Wij gingen aan een tafeltje zitten en niet veel later kwam twee gezellige, lieve oude dametjes het tafeltje naast ons zitten. Is de MC Donalds een ontmoetingsplek voor oudere dames. Want wij hoorde de twee dames praten: "are you living here? Or somewhere else?" Omdat Aster en ik naar een museum wilde en niet precies wist waar dat was, vroeg ik het aan de dames. "Can you tell me where we can find this museum?" En voordat ik het wist zaten wij in een gesprek. "Are you from Holland? What a coincidence, I met this woman at the line, and she is also from Holland!" Erg lieve oude dames. Erg grappig dat twee oudere dames elkaar tegen komen in de wachtrij van de MC Donalds.

Na het museum wilde Aster en ik de bibliotheek van Melbourne is van binnen zien. Iedereen was aan het leren, werkelijk elke stoel was bezet die je kon vinden. En de bibliotheek is immens kan ik jullie vertellen. De volgende dag was het 10 juni, dus zoals ik aan het begin vertelde, dan was het dus koninginnedag en is iedereen vrij. "Waarom zit niemand thuis televisie te kijken, zoals een normaal student zou doen?" Aldus Asters.

De zondagavond heb ik opgepast bij een ander gezin. Hele vriendelijke mensen. Zo apart dat ik mijn tweede leven hier opbouw.

Woensdag zijn Aster en ik naar "the Hollywood costums" geweest. Ik vond het erg leuk om te zien. Zij hadden van heel veel film de kleding van de personages. Van Marilyn Monroe tot Batman. Van Harry potter tot oude films die ik niet kende. Erg indrukwekkend. Het viel wel op dat sommige kleding anders lijkt in de film zelf. De riem van superman lijkt wel van plastic!

Zaterdagochtend moest ik om half 5 op. Niet mijn favoriete bezigheid. Maar voor een goed doel. Ik ging namelijk "The Great Ocean Road" doen. Dit is een populaire route van maar liefst 243 km lang, langs de zuid-west kust. Maar was een drama openbaar vervoer heb je hier zeg. Toen ik uit het station stapte, moest ik de bus hebben. Maar ik kon werkelijk geen niks vinden. Op borden kijken helpt ook niet, want er staat nergens een route op. Erg vervelend. De bus had ik al gemist, dus uiteindelijk heb ik de Taxi maar genomen. Kom ik aan op de afgesproken plek. Is ride tours te laat. Leuke start om te beginnen op de vroege morgen.

Mijn groep van de Great ocean road bestond uit 12 studenten (mexico, Amerika, Azië en Australie). 2 weken zaten zij op melbourne universiteit. Ik begreep niet helemaal waarom zij hier maar twee weken zaten. Verder was er een stelletje en eén ouder iemand en ik. Lastig om tussen een groep van 12 te komen. Maar het was gezellig. Een Mexicaans meisje stelde mij voor aan de groep studenten. En 's avonds heb ik heel lang met een student gepraat. Erg gezellig.

De eerste plek waar we langs/overeen reden was de langste brug van Melbourne. The westgate bridge. In totaal is hij 336 meter lang. Het is de twee na langste brug in Australië. De organisatie "ride tours" (deze organisatie is aanbevolen voor de backpackers!) begint aan het einde en werkt zich op naar het begin van de great ocean road. Omdat het 3 uur rijden was naar het einde, zijn wij gestopt in een heel leuk klein dorpje met de naam "Colac." Wij hebben daar koekjes gegeten, gepraat en wat gedronken. Ik heb zelfs thee gedronken. Ik word een heel ander mens.

Weten jullie dat de Nederlanders als eerst noord en west Australië hebben ontdekt? In 1616 werden de eerste kaarten van Australie gemaakt. Het heette eerst: Nieuw-Holland, maar de verwende Nederlanders had weinig behoefte om het land te verkennen of te koloniseren. In 1770 vaart de Engelse Captain James Cook en die deed er wat mee.

Onze eerste echte stop was "Logans beach." Hier kan je Walvissen zien in de winter. Zij komen vanaf Antarctica. Stoppen hier ivm warmer water voor de baby's etc. Natuurlijk heb ik geen eén walvis gezien.

Ik heb ook ein-de-lijk mijn eerste wilde koalas gezien. Werd ook eens tijd na 4 maanden. De eerste Koala heb ik gezien in het park "Tower Hill." Dit is een vulkaan die is "geëxplodeerd." Je zat in een grote kuil.

Op het wapenschild van Australie staat onder ander een Emoe en een kangoeroe, de koning "George V" was erg slim hier in. Want als je aan Australie denkt, denk je aan koala's en niet een emoe. De koning heeft de emoe ipv van de koala gebruikt omdat de beide dierensoorten niet achteruit kunnen lopen. "Cant go backwards, only forward."

Wij reden langs veel boerderijen. Bij eén boerderij zag ik allemaal dode vossen aan het prikkeldraad hangen. Mijn tourguide zei dat dit was om andere vossen af te schrikken. Lekker ouderwets is Australië weer.

The Great Ocean Road bestaat uit drie delen. Wij begonnen eerst in: "Shipbreak coast." Ten eerste kwamen wij op de "bay of islands." Dit was een heel mooi strand. Hier zou je dus Walvissen kunnen zien. Alleen waren zij op dit moment verstoppertje aan het spelen. Ten tweede gingen wij naar "bay of martyrs" dit was ook een mooi strand. Daarna gingen wij naar "the Grotto," een erg mooie klif. En als je de trap naar beneden loopt, zie je een klein badje en daarachter de zee. Schitterend. Ten vierde zijn wij naar "Port Cambell" geweest om "the sunset" te bekijken. Hier had je uitkijk op "the twelve Apostles." 45 meter hoge "rocks." Na geslapen te hebben in een hostel in "Lorne", gingen wij naar "London Arch" ook wel "London bridge" genoemd. Een erg grappig verhaal is dat 2 mensen aan de ene kant stonden, toen het gedeelte die in contact stond met het land in 1990 afbrak. De man en de vrouw waren gevangen op het ene deel en konden niet meer terug. De man en de vrouw moesten gered worden met een helikopter. De vrouw bedekte steeds haar gezicht. Later bleek dat ze een affaire had en dus niet op videobeeld wilde komen, zodat haar man haar zag met de andere man. Betrapt.

Eindelijk kwamen wij op "the land coast." De eerste stop die wij daar maakte was "Loch ard gorge." Dit is vernoemd naar een schip die in 1878 tegen het eiland aan is gebotst en is gezonken. Van de +- 50 mensen, waren er maar 2 overlevende. Dit waren "Tom Pearce" en "Eva Carmichael." Tom heeft Eva gered toen hij haar hoorde schreeuwen om hulp. Tom Pearce stond bekend als held, en ging verder met het leven op de zee. Een paar jaar laten verdronk hij als nog bij een ander schipbreuk. Daarna zijn wij naar nog een strand gegaan "Gibson Steps", een heel mooie met "rocks" als muren van +- 45 meter hoog. Ten derde zijn wij naar "the Mait's rest Rainforest" geweest.

Ten slotte kwamen wij aan op het laatste deel: "surf coast." Wij stopte bij "the Memorial Archway." Hier "herdenken" zij de vechters van "the first world war." Er staat een heel mooi beeld van twee soldaten. Als ene laatste zijn wij naar "the split point" geweest. Dit is de vuurtoren. En als laatste zijn wij naar "Bells beach" gegaan. Dit strand is er geliefd bij de surfers, omdat dit een heel lang strand is. De surfers kunnen dus lang op de golven surfen.

Ik vind het zo leuk dat je mensen ontmoet uit andere werelddelen. Zo merk je ook, dat de beelden uit films niet altijd kloppen. Ik bedoel, wij lopen ook niet op klompen met tulpen in ons hand. En wij hebben ook niet allemaal een windmolen in onze tuin.

Het was een geslaagd weekend! Excuses voor het heeeele lange verhaal. Ik hoop dat jullie er alsnog van genoten hebben.

Ik ga mijn laatste werkweek in. Lets do this.