No worries mate!

Wat gingen de laatste weken snel in Nederland. Het stond allemaal in het teken van afscheid nemen, alleen had ik als enige nog niet echt door dat ik bijna weg ging. Zondag ben ik nog naar de kroeg geweest. Laatste avond stamkroeg voor 6 maanden... Nou dit heb ik geweten. 42 shotjes en vele andere drankjes later, was er na sluitingstijd een nog groter feestje aan de gang. De volgende dag was wat minder en door de drank was ik volgens mij vergeten dat ik weg ging, want in mijn hoofd was ik daar helemaal niet mee bezig. Ik kwam er ook achter dat ik nog van alles was vergeten, maar lang leven mijn ouders die meedenken!

Het was zo ver, ik stond op schiphol. Ingecheckt en klaar om in het vliegtuig te stappen. Als een echte backpacker liep ik op mijn bergschoenen. Wat verschrikkelijk lelijk zijn die dingen. Maar dat hoort als je een echte backpacker wilt zijn natuurlijk.

Londen gehad, nu 13 uur in het vliegtuig richting Singapore. De groep waarmee ik was, was door het hele vliegtuig gesplitst. Ik kwam bij het raam te zitten en naast mij kwam er een engelse vrouw en naast haar een engelse man. Natuurlijk moet ik weer de smerigste man van het hele vliegtuig in mijn rijtje hebben. De vrouw zat 13 uur lang, alleen maar bijna bij mij op schoot. "He smells very bad!" Fluisterde de vrouw mij toe met haar neus dicht geknepen. Ik moet zeggen dat de man er inderdaad niet al te fris uit zag. Wat was ik blij dat ik bij het raam zat. Elke seconde haalde hij zijn neus op en was hij aan het rochelen. Dit gehoor was vooral fijn tijdens het eten. Maar als je niet kon genieten van dit verrukkelijke geluid, zat de man zo wat met zijn hele hand in zijn neus te wroeten. Ik heb bijna alle 13 uur mijn ogen maar dicht gedaan en geslapen. Gelukkig lag ik bij het raam, straks werd ik slapend wakker op de schouder van die heerlijke man.

"Hey een Aziaat. Nog eén! En daar nog eén!" Ja, welkom in Singapore. Wij wilden met zijn allen ergens lekker avond eten. Wij kwamen bij een overvol plein met ik weet niet hoeveel Aziaten die je eten aan probeerde te smeren. De kleine spleetoogjes kwamen als piranha's op je af. Uiteindelijk hebben wij met zijn allen van alles besteld, en dit samen opgegeten. Zou kon je van alles proeven. Ik kon mij helemaal inleven in de mens die in Singapore woont. Maar dat eten.. Nee, dat is niks voor mij. Geef mij maar een broodje kaas. De groep en ik wilde eigenlijk ergens nog een drankje doen en misschien even een dansje wagen met een klein spleetoogje, maar het centrum was een fijn eind verderop. In de buurt was niks anders te bekennen dan eettentjes. De bar in het hostel/hotel was alleen voor geldsmijters (lees $13,- voor alleen al een cola). Dus wij eindigde met een groepje en 2 pakken kaarten bij iemand in de kamer. Pittig eerste avondje. Dit vond ik niet heel erg, want ik had koorts, alles zat dicht en ik was aan het blaffen zoals een zieke hond zou doen. Fijn weer, maar dit ben ik inmiddels gewend van mezelf. Na een goede nacht slapen was het tijd voor een rondleiding door Singapore. Klein India, klein China, tempels, mooie auto's en the National Orchid garden, van alles hebben wij gezien in het benauwde Singapore. De vrouw die ons door Singapore heen hielp, praatte de oren van onze kop. Toen het eindelijk 5 min. rustig was en de vrouw daarna weer begon was de reactie van de hele bus dan ook: "aaaaaaaah neeeeeee!"

Nog 8 uur in het vliegtuig en dan zouden we landen in het kangoeroe landje en laat ik Nederland echt aan de andere kant van de wereld achter. Mijn gevoel zegt nog steeds dat ik over 2 weken weer thuis kom van vakantie.

*Ding ding!* "the captain has turn on the seatbelt light." Iedereen deed zijn gordel om en het vliegtuig begon te schudden. Yes, turbulentie! Heerlijk, ik voelde de vis die ik als "heerlijk" diner in het vliegtuig had gegeten weer omhoog zwemmen. Nee, vliegtuig eten is niet erg lekker. Ik ben al een miemel, maar dat stukje kip van Londen naar Singapore leek net een schoenzool.

"IK GA HIER NOOIT MEER WEG! IK VIND HET HIER VEEL TE LEUK!" Overal aardige mensen, overal voel je de zon op je lichaam branden en overal hoor je dat grappige accent van de aussies. Ja, ja! Aangekomen in Sydney.

Een paar meiden en ik hebben meteen alles verkend. The opera house gezien, the harper bridge en vele parken binnen gewandeld. Je merkte dat de Hollandse stress er bij iedereen nog diep in geroest zit. Iedereen maakte zich zorgen. Maar toen ik eenmaal in het zonnetje zat en ik om mij heen keek, vervaagde dit Hollandse gevoel. Wel moet ik nog wennen aan het links rijden van alles en iedereen. Ik ben al een paar keer voor de voeten gereden, omdat ik als eerste de andere kant op keek. En ik wil toch wel graag ZONDER verwondingen terug komen.

7 uur binnen op kantoor gezeten van Work and Travel voor oriëntatie. Van alles hebben we geregeld en mijn hersenen liepen na een paar uur informatie mijn hoofd uit. Gelukkig kwam er een surfer dude die super grappig was. Hij heeft mijn hele dag goed gemaakt. Huilend van het lachen zijn wij naar buiten gegaan. En met hem moeten wij op surfcamp?

Als Nederlander kan je hier een kaart laten maken voor de dokter. Als je die dan laat zien, als je voor iets langs moet, dan hoef je geen geld te betalen en papieren in te vullen. Wel fijn dat je eerst een afspraak moet maken bij de media care om langs te komen om die kaart aan te vragen. Op vrijdag kwamen wij daar, in het weekend gaat het dicht en maandag gaan wij weer weg uit Sydney. Lekker dan. Goed geregeld voor de die-hard-backpackers.

Vrijdagavond = in Nederland Kroeg-avond. Hier gingen wij dan ook uit. Van de 42 gratis shotjes kwam ik terecht in een bar waar je wijntjes van $6,40 moest betalen. Het was een erg gezellige avond en de mensen hier zijn zo vriendelijk. Een jongen van onze groep, was een beroemdheid hier. Hij is over de 2 meter en dit viel op bij de aussies. "Wauw, he is so tall! I need to touch his head!" .. "He is so high, almost so high like a building!" .. "Where are you from? Holland? Is everybody tall overthere? He is hudge!"

De enige tegenvaller is dat Sydney zooooooo duur is! Ongelofelijk! Ik blijf hier niet lang. Anders sta ik binnen 2 maanden weer op Naarders stoep. As maandag gaan wij op surfcamp en daarna trek ik door naar boven langs de oostkust. Ik kom terug als surfer-chick.

Vandaag achtervolgt Nederland ons weer. Wat een REGEN! Ik heb het nu alweer gehad. Ik heb het bloedheet en dan met regen. Ik kom dus volgende.. Haha, nee niet dus. Als het goed is wordt het na zondag weer lekker weer. Ik hoop het, dat is wel lekker tijdens surfcamp. Kan ik misschien eindelijk wat kleur op doen. Ik heb nog geen kangoeroes gezien, helaas. Maar die winkelen natuurlijk ook niet. Het surfen kan ik in ieder geval op mijn bucketlijst door strepen.

Ik merk wel dat ik verschrikkelijk veel loop. Ik houd er van, ik heb in deze paar dagen al zoveel gezien! Zelfs in de regen zijn een paar meiden en ik op stap gegaan. Had je niet gedacht he papa! Anwb: "ga je veel lopen?" Papa: "nou Naomi kennende niet!"

Het hostel-leven en het leven-uit-de-tas is soms wel eventjes wennen. Als ik gedoucht heb, droog ik mezelf af met een (snel opdroog) doek ter grootte van een vaatdoek. En als je hebt gewassen moet je, je kleding overal over heen hangen om te drogen. Je snapt wel dat onze hele kamer vol hangt met kleding. Het is eén grote puinhoop. Je slaapt in stapelbedden en wij slapen nu met zijn zessen in eén kamer. Het kan zijn dat jongens en meisjes gemixt zijn, alleen nu is dat nog niet bij ons. Het is net ponykamp, gezellig hoor. Ook is het hier zo smerigggggggggggggg, de hygiëne is ver te zoeken. Maar goed, alles went. Dus ik ga het meemaken.

"thanks mate!" .. "No worries mate!" .. "Cheers mate!" .. "Your welcome, no worries!" .. "Aiai mate!" Wat een grappig taaltje hebben die aussies.

Met tijdsverschil van 10 uur, ga ik nu heerlijk slapen. Net ge-facetimed met papa en mama, was weer leuk om hun te spreken. Tot mijn volgend verhaal.

Cheers mate.

xxxxxxxxxxxxxxxx