Zon, zee, strand en mama en oma.

‘Hot chocolate please.’ Zegt de oude vrouw naast me. Ik kijk op en zie dat de ober het opschrijft dus hij begrijpt het, handig! ‘Yes, hot chocolate for me please.’ Ja, waarom zou ik het in het Spaans zeggen als hij het toch begrijpt? Lekker warme chocolademelk, ja daar had ik zin in. Er stond een wind dus ik had het best wel koud dus een opwarmertje had ik wel nodig. Daar kwam de ober aan, ik zag de kopjes op al op het dienblad staan en ik ging er al helemaal klaar voor zitten. Toen het kopje voor me neer werd gezet zag het er heel erg dik uit. Ik keek naar mijn buurvrouw die het ook had besteld en daar zag het er precies hetzelfde uit. Mm, misschien moeten we gewoon even roeren. Ik met mijn lepeltje in het kopje en mijn wenkbrauw sprong spontaan omhoog (de mensen die mij vaak zien kennen de wenkbrauwblik). Gad-ver-damme! Hij had warme chocolade wel heeéel erg letterlijk genomen! Het was gewoon een kopje met verwarmde chocoladesaus. Bah, dat is vies hey! Na 2 slokken was ik al kotsmisselijk. Mijn buurvrouw dacht daar volgens mij heel anders over, binnen no-time had zij het kopje warme chocolade helemaal op. Wat een held.

“TUUT TUUT” ik hoorde getoeter van een auto. Het was zaterdag en in de avond zouden de oudjes vanuit Nederland een weekje langs komen. Nou ja oudjes??? Mijn moeder werd voor mijn zus aangezien en mijn oma was mijn moeder (hier kon ik niet uithalen of ik er nou heel oud uitzag of mijn moeder en oma heel jong?). Ik keek uit mijn raam en zag niemand en schreeuwde: ‘MAAAAM?’ nee, nog geen geluid. Hm, misschien waren ze er nog.. ‘jaaa?’ hoorde ik toen, oh ze zijn er toch wel. Naar boven rennend haalde ik ze op en bracht ze naar hun kamer. Verhalen die ik hoorde, die twee maken in 1 dag nog meer mee dan wij in 3 maanden. Want wist je dat mijn oma wapengevaarlijk was? Nee? Nou zijzelf ook niet, want oma had absoluut geen mes in haar tas. Toen haar tas leeg werd gegooid in de bak en 100 keer door het apparaat werd gehaald zeiden de mensen: ‘het lijkt toch echt op een mes wat u in u tas heeft.’ Oma keek hun aan alsof ze iets hoorde wat ze nog nooit heeft gehoord ‘IK heb helemaal GEEN mes in mijn TAS!’ en ja hoor, wat kwam er uiteindelijk uit haar tas? Een zakmes!

Het was een leuk weekje. Helaas was dit wel een weekje waardoor ik Nederland ging missen. Nou ja Nederland niet maar de mensen in mijn leven en de dingen van mezelf. Mama en oma namen toch een stukje Nederland mee waardoor ik ongemerkt een klein beetje heimwee kreeg. Zo heeft papa 2 uur met zijn kleine prinsesje moeten skypen omdat het prinsesje er moeite mee had dat papa er niet bij was. Maar zodra ik weer in Nederland ben moet hij waarschijnlijk na een dag weer ophouden met zeuren omdat hij me irriteert. Tja, het is wat hé.

Deze week was het erg mooi weer, erg gunstig voor de twee witte melkflesjes uit Nederland (en ook voor ons natuurlijk, we hadden de weken hiervoor alleen maar bewolkt weer of regen). Van Rita (begeleidster) had ik een weekje vrij gekregen en zo hebben we een weekje vakantie gehouden met zijn drieën. Mama en oma hadden een autootje gehuurd dus we konden overal heen. Van (papa en) mama’s portemonnee leeg shoppen tot Benidorm Bastards spelen, van luieren op het strand (en ons gedragen als nette dames, hé oma…) tot heerlijk uit eten. Ja, deze week kon dat allemaal. Ook gingen we in het huis van Rita kijken, waardoor ik jaloers mijn ogen dicht wilde knijpen en weg wilde lopen. Vijf chihuahua’s heeft die vrouw. Alsof ik in de hemel was. Mama heb ik (nou ja eigenlijk Rita) over gehaald, helaas kan ik mijn puppy ogen nu niet opzetten om mijn vader over te halen, dus wie weet als ik weer in Nederland ben? (jaaaaaaaa pap, deze discussie hebben we al een keer gehad, ik weet het.)

Ook gingen we gisteren uit. We moeten het altijd melden aan de nachtdienst zodat hun het alarm kunnen uitzetten en ons naar buiten kunnen laten gaan. Als we terug komen moeten we bij het hek aanbellen zodat hun het alarm weer uit kunnen zetten en wij weer rustig naar binnen kunnen zonder iedereen wakker te maken.

Toen Brian, Inge en ik zaterdag terug kwamen van Alicante gingen we met oma en mama uit eten. Ik heb nog nooit zo vol gezeten volgens mij. Tonnetje rond liepen we terug naar Residencia en belde we aan. ‘Wie heeft er eigenlijk nachtdienst?’ werd er gevraagd. Ik keek naar binnen en zag een man zitten ‘geen idee? Er staat een man maar die komt me niet bekend voor. Oh wacht Yessica heeft nachtdienst.’ Het hek ging open en we werden binnen gehaald. Wat ons allemaal meteen opviel was dat de man weg was. Waar was hij heen dan? Lachend liepen we naar boven en de deur werd achter ons gesloten. ‘haha, straks moeten we ze weer storen als we naar de discotheek gaan!’ en ja hoor toen we weg wilde gaan klopte we op de deur. Het duurde even en we hoorde gerommel in de keuken ‘oh ik denk dat we via de keuken moeten lopen’ zei Brian nog. Maar nee de deur van de huiskamer ging gewoon open. ‘zou het haar vriend zijn?’ zeiden Brian en ik tegen elkaar toen we buiten stonden. Yessica bleef naar buiten kijken en met onze fietsen in onze hand sloten we het hek achter ons. Kom we blijven is staan, kijken of die man terug komt. En ja hoor, een lange Spanjaard dook weer op. Och, wat een stoute Yessica! Toen we terug kwamen zagen we dezelfde man nog steeds, half 5 en hij is er nog? Hij moet echt wat voor haar over hebben, want een spectaculaire date kan je het niet echt noemen. Helaas konden we hem niet ontmoeten want toen we weer binnen kwamen was de man weer verstoppertje aan het spelen.

De week ging hartstikke snel voorbij, voordat we het wisten zaten oma en mama weer in de taxi en zwaaide ik ze uit. Als ik het niet genoeg heb laten merken: Oma en mama bedankt dat jullie zijn langsgekomen. Ik heb genoten van het weekje en ik heb genoten van jullie. Tot over 43 dagen (dit geldt trouwens voor alle mensen in Nederland).